طعم فلفل می دهدفنجان چایت ای نگار
ای تو ناهیدی که دادت آسمانم یادگار
ای خوشا روزی که در آغوش باران آمدی
بود رویایی ترین دوران بعد از انتظار
قلبمان از عشق بودو فرشمان از تار مهر
چترمان سرشاخه های سبز بیدار چنار
چای نوشیدیم وباهم فال حافظ میزدیم
بینمان شاخ نبات و ظرف شیرین انار
دست هایت می فشارم تا بگویم نازنین
در طریقت رنجش خاطر نباشد می بیار
ماه دوم هم رسید و طعم شیرینش بماند
سیدا خطی نگارا تا بماند یادگار
