یک بار دیگر زلف هایت را پریشان کن
قدری مدارا با من و یادی از آبان کن
در روزهای بی قرار و رو به تنهایی
این کوچه ها را یکصدا درگیر باران کن
برگرد سمت روز هایی که مرا بردی
با بوسه ای گرمای عشقت رادوچندان کن
چیزی بگو با من شبیه زندگی از نو
حرفی بزن در ابتدای شعر طوفان کن
این بار لطفی کن بیا با من بمان ای عشق
یک بار دیگر آتش عشقت گلستان کن
یک باد آمد هر دومان از شاخه افتادیم
من شاعرت هستم ولی این بار کتمان کن
