از رفتن نگو

حرف حرف این غزل تقدیم عشقت می کنم

دین و ایمان منی وقتی نگاهت می کنم

عقل و ایمانم تویی ای باعث آرامشم

بی جهت گاهی شده فکر سجودت می کنم

حرف از رفتن نزن ای همدم تنهایی ام

تو بمان ، من زندگی را نذر چشمت می کنم

همچو نامت مثل ناهیدی درون سینه ام

سینه ام را همچو قصری من برایت می کنم

عشق من ای تو دلیل و باعث آزادی ام

بودنت را بیت ، بیت شعری برایت می کنم

عمر من ، من عاشقم ،یک سیدی اهل دلم

این غزل را سنگ فرش زیر پایت می کنم